GROENE PADDENVLIEG: EEN DODELIJKE PARASIET VOOR PADDEN

Tijdens een veldbezoek kwamen we een bijzonder en grimmig voorbeeld van parasitisme tegen, namelijk de relatie tussen de gewone pad (Bufo bufo) en de groene paddenvlieg (Lucilia bufonivora). Deze vlieg, die vooral in Noordwest-Europa voorkomt, heeft een levenscyclus die direct ten koste gaat van haar amfibische gastheer.

Uitgebreide weefselbeschadiging ter hoogte van ogen en neusgaten, veroorzaakt door larven van de paddenvlieg die zich voeden met weefsel (c) Ellen Blomme

De groene paddenvlieg

De volwassen groene paddenvlieg voedt zich met nectar en pollen, maar het zijn de larven die een parasitaire levenswijze aannemen. In de maanden mei tot juli leggen vrouwelijke vliegen hun eitjes in reeds bestaande wondes of dichtbij natuurlijke openingen zoals de neusgaten of ogen van de pad. Na het uitkomen beginnen de larven zich te voeden op het levende weefsel. Dit leidt tot ernstige verwondingen en uiteindelijk tot de dood van de gastheer.

Impact op de pad

Geïnfecteerde padden vertonen vaak gedragsveranderingen zoals desoriëntatie en verlies van schuwheid. De fysieke schade aan de neusholtes en omliggende structuren is aanzienlijk en meestal fataal. Hoewel de gewone pad het vaakst wordt getroffen, zijn er ook meldingen van infecties bij andere amfibieën. De impact van dergelijke infestaties op de populatie blijft onduidelijk door de afwezigheid van voldoende onderzoeksgegevens.

Verspreiding en onderzoek

Hoewel de groene paddenvlieg voornamelijk in Europa voorkomt (Strijbosch, 1980; Weddeling en Kordges, 2008), zijn er recente meldingen van vergelijkbare infecties bij amfibieën in Noord-Amerika. Onderzoek suggereert dat deze parasitaire relatie zich heeft ontwikkeld ondanks de giftige huidafscheidingen van padden, wat wijst op een bijzondere evolutionaire aanpassing van de vlieg (Mebs et al., 2014).  ​ 

Conclusie

De interactie tussen de groene paddenvlieg en haar amfibische gastheren benadrukt de complexiteit en soms wreedheid van de natuur. Het begrijpen van dergelijke relaties is cruciaal voor het behoud van biodiversiteit en het beheer van kwetsbare amfibieënpopulaties.